Yaş 35 yolun yarısı eder demiş şair Cahit Sıtkı Tarancı.... Ancak biz insanoğlu , beynimizi yenilemediğimiz için yaş 35 der yolun yarısında ölür, yaş 70 iş bitmiş diyerek de gömülürüz... Azizim nasıl bilirdiniz rahmetliyi!!!
Vah vah iyi bilirdik rahmetliyi...
Gün yüzü göremeden toprak oldu zavallı!!!
Kitapların sayfaları arasında dolanırken, daha önceden bildiğim ve derin anlamlar içeren, bu durumu açıklayan güzel bir şiir çarptı gözüme... Filozof şair Pablo Neruda'ya ait bu şiiri sizlerlede paylaşmak istedim... Belki yolun yarısında, yavaş yavaş ölmemek için herkese bir uyanış, bir farkındalık çağrısı olur...
Yavaş yavaş ölürler.
Seyahat etmeyenler.
Yavaş yavaş ölürler
Okumayanlar,müzik dinlemeyenler,
Vicdanlarında hoşgörü barındırmayanlar.
Yavaş yavaş ölürler
Alışkanlıklarına esir olanlar,
Her gün aynı yolları yürüyenler,
Ufuklarını genişletmeyen ve değiştirmeyenler,
Elbiselerinin rengini değiştirme riskine bile girmeyenler,
Bir yabancı ile konuşmayanlar.
Yavaş yavaş ölürler.
Heyecandan kaçınanlar,
Tamir edilen kırık kalplerin gözlerindeki parıltıyı
görmek istemekten kaçınırlar.
Yavaş yavaş ölürler
Aşkta ve işte bedbaht olup yön değiştirmeyenler,
Rüyalarını gerçekleştirmek için risk almayanlar,
Hayatlarında bir kez dahi mantıklı tavsiyelerin
dışına çıkmamış olanlar.
Pablo Neruda
Farklı renklerde elbise giyebildiğiniz, rüyalarınızı gerçekleştirebilme riskini göze alabildiğiniz, heyecan dolu mutlu bir hayat sürmeniz dileğiyle...
Sevgi ve ışıkla kalın...
Persephone
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder