Yalnız Seni Arıyorum--->Nahit Hanım'a Mektuplar

Bir de sevgilim vardır, pek muteber;

İsmini söyleyemem,

Edebiyat tarihçisi bulsun.

Orhan Veli'nin o dönemler de ismini söyleyemediği sevgilisi, herkesin hayran olduğu edebiyat yazın öğretmeni Nahit Hanım'a yazdığı mektuplar ''Yalnız Seni Arıyorum'' ismi ile Yapı Kredi Yayınları tarafından yayımlandı...

Kitabın piyasa çıktığını sevgili blog yazarı arkadaşım deeptone sayesinde öğrendim. Bir Orhan Veli sevdalısı olarak kitabı okumadan edemezdim... Teşekkürler deeptone.
Orhan Veli'yi anlamak, yaşadığı 36 yıllık kısa bir ömre sığdırdığı koskoca bir aşkı hissetmek için her şiir severin mutlaka okuması gereken bir kitap... Bu kitabı okuduktan sonra yazdığı şiirler çok daha fazla anlam buldu bende... Orhan Veli'ye olan sevdamın da nedenini tam olarak kavramış bulunmaktayım.
Araya giren mesafelere, verilen yaşam mücadelesine rağmen hiç eksilmeden gizli saklı yaşanan aşkın, hüzünlü hikayesi...
Orhan Veli'nin büyük aşkı, tutkusu...
Sırtına giyecek pardesü, ayağına giyecek ayakkabı yokken cebinde kalan son kuruşunu sevgilisine mektup yollamak için harcayan adam Orhan Veli...
Yazılan mektuplarda Orhan Veli'nin sevdasını, aşkını, tutkusunu görmek insanı hayrete düşürmekte... Böylesi bir aşk var mı? Olması mümkün mü? Sorularını akla getirmekte...
Orhan Veli'nin büyük yaşam mücadelesi verirken Nahit hanımın aşkına sıkı sıkıya nasıl tutunduğunu, onca engele, mesafeye, yokluğa, Nahit hanımın tüm kaprislerine rağmen aşkına sıkı sıkıya sahip çıkışına şahit oluyoruz...
Günümüz aşklarına pek benzemiyor kısacası Orhan Veli'nin aşkı....
Günümüz yeni yetme şairlerinin anlattığı aşklara da pek benzediği söylenemez.
Nasırlaşmış yüreklere, sevgi ve aşkın anlamını yitirmişlere ışık tutacak kaynak bir kitap...
''Yalnız Seni Arıyorum'' anlatılmaz... okunur...

SEVGİ ve IŞIK'la kalın...

Persephone 

 İstanbul Türküsü

İstanbul’da Boğaziçi’nde

Bir fakir Orhan Veli’yim,

Veli’nin oğluyum,

Târifsiz kederler içinde.

Urumelihisarı’na oturmuşum;

Oturmuş da bir türkü tutturmuşum;

‘İstanbul’un mermer taşları;

Başıma da konuyor, konuyor aman, martı kuşları;

Gözlerimden boşanır hicran yaşları;

Edalım

Senin yüzünden bu hâlim.’

‘İstanbul’un orta yeri sinema;

Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama;

El konuşur, sevişirmiş, bana ne?

Sevdalım

Boynuna vebâlim!’

İstanbul’da Boğaziçi’ndeyim;

Bir garip Orhan Veli;

Veli’nin oğlu;

Târifsiz kederler içindeyim.

Orhan Veli KANIK