Anlar

Bu akşam ruhumu müzikle yıkadım,
eski günlerin naftalinli kokusunu soludum...
İnsan geçtiği yollara baktığında, ne çok şey görüyormuş.
Ne çok şeyi özlemiş olduğunu hissediyormuş...
Heleki eski dostlarla kucaklaşınca.
Anılar ortaya çakıl taşları gibi dağılınca.
Bir film makarası geriye doğru sarılıyormuşçasına hayatta.
Gitarın tınısı eşliğinde,
kahkahalar, hüzünler kol kola...
Daldık anılar ormanına...
Bakmışsın masanın mezesi olmuş, eski dost muhabbetleri.
Gidenler, eksilenler, yeri dolmayanlar, doldurulamayanlar...
Ne çok şey yaşanmış şu kısacık ömürde,
hiç farkına varmadan...
Terasın ortasına döküldükçe döküldü anlar, anılar...
Lodos alsın savursun diye,
Bir yandan üşürken,
bir yandan ısınmanın hazzı içinde...
Tuhaf olansa iz bırakan şeylerin hep güzellikler olması...
Kötü bir şey yaşanmamışmıydı geçip giden zamanlarda?
Elbette ki yaşanmıştı ama, geriye kalan iyilik, güzellikti işte...
Yaşarken önemsemediğin bir çok şey,
bir bakmışsın ki  önemsemediğin kadar kıymetli...
Ancak ve ancak üzerinden yollar,
yıllar geçtikten sonra anlıyorsun bazı şeylerin kıymetini...


SEVGİ ve IŞIK'la kalın...
Persephone