Hayat Tesadüfleri Sever

Bu aralar ihtiyacım olan şey sanırım; ‘hüzün kovan kuşları’.  Bir de cesaret, gözü karalık. Varsa gören, bilen bir haber etsin. Günlük gündemim pek bir karışık vesselam. İki arada bir derede sıkışıyor yüreğim. Düşünerek atmaya çalıştığım adımlara, bazen sağ sol kroşe gelebiliyor. İnsan sürprizlere açık olmalı. Ama ben; o sürprizleri pek sevmiyor olabilirim. 

Duygusal tarafım çok ağır bassa da, mantığımın kabul etmedikleri her zaman beni zorluyor. Empat mıyım bilmiyorum, umarım değilimdir. Fazla empati, gereğinden fazla yük getiriyor. 

Sağ yanım büyük bir sevinç yaşarken, sol yanım hüzne gömülü. Aşk tesadüfleri sever mi bilmem ama! Hayatın tesadüfleri sevdiğine şahidim bu aralar. Bir çok konuda… Ah o tesadüfler! Ah o ışık çakmaları yok mu! Olmaz olsun diyorum bazen. Neden diye sorma! Olması gereken neyse o, varsa yaşanması gereken yaşanıyor işte! Kaçmak istediklerini önüne düşüveriyor. Öğrenilmiş çaresizliklerini koy bir kenara diyor hayat. Daha alman gereken dersler var diyor, kimi zaman. Umarım bu sefer ki; almam gereken ders değildir, güzelliklerdir. Almam gerekenleri aldığım içindir belki, bu ağır aksak adımlarım. Korkup, kaçmalarım. Ne yazık ki; ‘öğrenilmiş çaresizlik’ böyle bir şey (TIK TIK)!

Ayrılıkları sevmem diyorum, al sana ayrılıkların en büyüğü diyip, yüzüme sırıtıyor. Belirsizlikleri sevmem, netlik isterim diyorum. Önüme yeni bir sınav koyuyor! Hayal mi, gerçek mi bilemediğin bir noktada buluyorsun kendini. Önünü görmene imkan yok, puslu. Belirsizlikten nefret ederim, ama hayat hep flu.  

Bundan bir sene önce verdiğimiz kararın, sonalarına doğru ilerliyoruz. Sayılı gün kalınca, aldı ruhumu bir telaş. Kafamda çok mu büyüttüyorum bilmem! (Evet büyütüyorum, çok da iyi biliyorum!) Ama yüreğimin büyüttüğüne yemin edebilirim, ama ispatlayamam. 

Dünyaya bir insan getirmeye karar veriyorsun. Dokuz ay karnında taşıyorsun, ki, benim ki, dünyaya gelmeye pek bir hevesliydi. Sekizinci ayda uyuduğu yerde darlanmıştı. Şimdi büyüdü. Yaş on sekiz oldu. Her şey dün gibi. Annesinin kanatları altından çıkmaya, özgürlüğe doğru yelken açmaya hazırlanıyor. Eh zamanı geldi! Gel sor ki benim bencil ruhum buna hazır mı? Sanırım değil. Kendimi hazır hissetme çabasındayım. Alışacağım, her şeye alışıldığı gibi… Az kaldı, çok az. Gönlümün efendisi yolunu bulmak için, yola çıkıyor…

Sevgi ve ışıkla kalın…

Persephone