7 Şubat 2018 Çarşamba

İz

Acıyla geçtiğim yoldan geçiyorsun
İzlerime rastlıyorsun, bıraktıklarıma,
Orada o yolda çekmiştim ruhumu patlatan fitili
Benden savrulan parçalar kurusa da,
İzleri var hala yolun kenarında.

İzini sür yolun, acının ormanı büyütür insanı
Vakit geniştir, ufuk sandığından daha yakın
Acıyla geçtiğim yoldan geçiyorsun,
Ustası olacaksın içine gerdiğin tellerin
Hangi sızıyla titrer içinde, hangi sesle
Büyük bir aşk, hangi sesle ölür, bileceksin.

Ne zamandı bilmiyorum. yaşadıklarından sana
Kalan tortu, seni olduğun yere çakan, olduğun
Yerde fırtına koparan korku. kendi sarmalında
Döndün, döndün, sanma ki daha dönmeyeceksin
Kalsan da bir yer için, aslında hep gidiyorsun.

Şimdi, acının ormanından geçiyorsun
Her şey bir daha kanasa da
Ne geçtiğin yola ne sana dokunabilirim ben
Geç meleğim, senin de şarkıların olsun
İçindeki telleri titreten.

Birhan Keskin

SEVGİ ve IŞIK’la kalın...
Persephone

8 yorum:

  1. ah nasıl iyi geldi bana, bu sözler bu şiir. Acının ormanı büyütüyor ya sahiden de:(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kimse bilmez, kimse anlamaz aynı acılardan geçmedikçe:( Büyütüyor acılar, büyütmez mi hiç!:( Sevgiler...

      Sil
  2. Uuuuu, çok güzelmiş, şairin de, senin de eline sağlık. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler Müjde abla🙏🏻 Sevgiler...

      Sil
  3. birhan keskin süfer yaaa :) seni görmek de öyleee :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Süper ötesi☺️ Seni görmek de çok güzel deep😘 Sevgiler🙏🏻

      Sil